Katechizm libertyński, Mademoiselle Theroigne. Wydawnictwo słowo/obraz terytoria,
Kolejna pozycja z serii: 10/17 od słowo/obraz terytoria, czyli książeczka w formacie 100x170 mm. Mała rzecz a cieszy. Świetna do czytania w autobusie ku współpasażerów zgorszeniu: no bo jak to tak czytać w biały dzień w środkach transportu publicznego „Traktat o biczyku”, „Sztukę pierdzenia” czy „Katechizm libertyński” właśnie. Tak to. Bo każda z tych książeczek jest doskonała. Rzecz ostatnia, napisana została przez niejaką Mademoiselle Theroigne, pierwszą rajfurkę Paryża. A dla kogóż to dziełko? Dla przyszłych ladacznic, tych, które bez cienia pruderii pragną oddawać się cielesnym rozkoszom z mężczyznami. Jak wiadomo od wieków, kobiety mają naturalną skłonność do rozpusty, a tego typu katechizm tylko pomoże im wyszlifować wrodzone talenty, opanować sztukę uwodzenia biednych mężczyzn. Dla tych biednych katechizm jednak też jak najbardziej się nadaje, bo erotyczne wierszyki (poezje) i ryciny na pewno nie pozostawią ich obojętnymi. Ale czy karmienie zmysłów to coś złego? Wszak temu wszystkiemu patronuje święta Magdalena. Modlitwą do niej rozpoczyna się katechizm i daje przedsmak tego, co nas czeka dalej, na kolejnych stronach:
„Wielka Święta Patronko Ladacznic, umocnij mego ducha i daj mi siłę rozumu, abym dobrze pojęła i zapamiętała całą wymyślność zaleceń zawartych w tym Katechizmie; spraw, bym za Twoim przykładem stała się wkrótce, dzięki praktyce, dziwką tak sławną w Paryżu, jak Ty byłaś sławna w całej Judei, i przyrzekam Ci, jako mej boskiej Patronce i Protektorce, oddać Tobie cześć i chwałę moimi pierwszym dupczeniami. Amen.”
Teoria okazuje się więc przyjemna, nie tylko praktyka. Lektura każdej pozycji z serii: 10/17 jest rozkoszna. Te mniej lub bardziej autentyczne dziełka z rycinami, poradami, językiem i mentalnością sprzed dwóch czy trzech wieków pruderią nie grzeszą, dostarczają nie tylko zabawy i ciekawostek, ale i pokazują, że wcale nie jesteśmy tacy wyzwoleni seksualnie i nie tylko seksualnie, jak nam się wydaje.
Paulina Klepacz
Czy można uratować Europę?, Thomas Piketty. Wydawnictwo Krytyka Polityczna
Czy można? – powtórzę pytanie, które dręczy dziś wielu Europejczyków i nie tylko. Kryzys gospodarczy rozpoczął się w roku 2007, mamy rok 2016, a wciąż trudno wyjść nam z finansowego dołka. Problemy mają nie tylko kraje południa, takie jak Grecja, Włochy czy Hiszpania. Thomas Piketty, jeden z najbardziej uznanych współczesnych ekonomistów, zastanawia się nad tym, czy mamy w ogóle szansę wyjść na prostą. Jakim wyzwaniom musimy podołać, co zmienić w podejściu społeczeństw i co zreformować. Publikacja Krytyki Politycznej to zbiór felietonów pisanych przez Piketty’ego dla dziennika „Libération”. Zestawione koło siebie teksty tworzą wyczerpującą, złożoną analizę współczesnych rynków i systemów prawnych. Ekonomista robi największe zbliżenie na Francję, ale na zasadzie porównawczej cały czas przywołuje również przykłady innych państw – Wielkiej Brytanii, Niemiec, Japonii, Stanów Zjednoczonych… W kolejnych artykułach zastanawia się nad tym, czy strefa euro może przetrwać, a jeśli tak, to co trzeba zrobić, by zarazem wzmocnić i uelastycznić jej konstrukcję; jak zachęcić najbogatszych, by nie lokowali swoich oszczędności w rajach podatkowych czy w jaki sposób zreformować system emerytalny. Pisze o umowach o pracę, bankach centralnych, tajemnicach VAT-u i innych podatków, o bezceremonialnych kłamstwach polityków. Książka obejmuje felietony pisane przez Piketty’ego między rokiem 2004 a 2012. Brakuje więc niestety tekstów, które analizowałyby najbardziej bieżącą sytuację, odpowiadałyby na przykład na palące pytanie, jak może wyglądać Europa po Brexicie. Publikacja zaspokoi jednak głód wszystkich tych, którzy o ekonomii wiedzą już sporo, a chcieliby wiedzieć jeszcze więcej. Okaże się też dobra dla ekonomicznych laików, bo choć Piketty stosuje sporo specjalistycznej terminologii, teksty nie przytłaczają– są błyskotliwe, napisane lekko i przejrzyście. Jego felietony to przykład dobrego, opiniotwórczego dziennikarstwa, które się nie starzeje.
Aleksandra Nowak
Fot. Marcos Rodriguez Velo dla enter the ROOM