Jak to się stało, że zajęłaś się fotografią? Jak wyglądały twoje początki?
Nie miałam takiego jednego momentu, że wzięłam aparat i poczułam, że już nigdy go nie odłożę. Robiłam zdjęcia, ale raczej tak, jak każdy – głównie iPhonem. Zawsze jednak wiedziałam, że chcę pracować w przemyśle modowym. A jeśli chodzi o pierwsze kroki w fotografii, to mają one twarz mojej najlepszej przyjaciółki, mojej muzy. Myślę, że robienie jej wielu zdjęć sprawiło, że zdałam sobie sprawę, jak bardzo kocham mieć przed obiektywem drugiego człowieka. W ten sposób doszłam do tego, że chcę zająć się fotografią na poważnie i przeprowadziłam się do Wielkiej Brytanii.
Co cię inspiruje?
Kobiety, zawsze! Z tego względu, że od kiedy pamiętam byłam bardzo towarzyska, stałą inspiracją są dla mnie także ludzie wokół. Staram się czerpać inspiracje z rzeczy mi bliskich: fizycznie, psychicznie i mentalnie.
Co oznacza dla ciebie feminizm?
Myślę, że to pytanie i odpowiedź na nie zmieniają się w zależności od tego, co się akurat dzieje – ale teraz mój feminizm mniej dotyczy mnie samej, a bardziej tych, którzy tego naprawdę potrzebują. Obecnie jest on skoncentrowany wokół moich transseksualnych, niepełnosprawnych oraz „kolorowych” przyjaciółek, bliskich dla mnie kobiet. Jako biała Australijka/Europejka, żyjąca w tak zwanym kraju Pierwszego Świata rozumiem, zauważam, szanuję i jestem wdzięczna za przywileje, które mam. Uważam przy tym, że nasze uprawnienia powinniśmy wykorzystywać właśnie w celu poruszania trudnych tematów i zmuszania do dyskusji.
Co chcesz pokazać w swoich pracach? Jakie idee chciałabyś przekazać swoim odbiorcom?
Moja praca zawsze była skoncentrowana wokół kobiet, bo uważam, że są bezgranicznie inspirujące. Zawsze jestem skupiona na tym, aby interpretować je na swój sposób, a fotografia mi na to pozwala. Obecnie w mojej pracy mocno skupiam się na portretach, które robię podczas przesłuchań modelek. Staram się, aby zdjęcia były surowe, powściągliwe, stonowane – tylko ja, dziewczyny i aparat. W Londynie poznałam blisko około setki dziewczyn, dla których zawsze starałam się być wsparciem w ciężkich dla nich momentach. Nie uważam, aby ludzie spoza świata mody naprawdę rozumieli przez co przechodzą te wszystkie dziewczyny pracujące w modelingu. Niektóre z nich mają po 14 lat! Zawsze staram się pokazywać kim są naprawdę – wtedy, kiedy gasną światła reflektorów. Moje zdjęcia często sprawiają wrażenie delikatnych, kruchych, mrocznych i nastrojowych, co bardzo mi się podoba.
Nad czym teraz pracujesz? Jakie masz plany na najbliższą przyszłość?
Przyszłość, tak? Nie mam pojęcia. To mnie przeraża, bo nie mam właściwie żadnych planów. Obecnie jestem tutaj, bo mam wizę, ale właśnie kończy jej się data ważności, a dopiero w nowym roku otrzymam europejski paszport. Więc przez jakiś czas będę tak jakby bezdomna, a właściwie bez kraju. Później będę pewnie podróżować do momentu, aż skończą mi się pieniądze. Może będę robić sesje zdjęciowe dla agencji w Europie, choć wakacje też byłyby fajnym pomysłem.
Fot. @desireecremona | desireecremona.co