WARSZAWA
„Późna polskość. Formy narodowej tożsamości po 1989 roku”
Kuratorzy – Ewa Gorządek i Stach Szabłowski – podążając za twórczością Stanisława Szukalskiego, starają się znaleźć i pokazać nowe formy, jakie przybiera współczesna polska tożsamość. W momencie, w którym następuje próba napisania na nowo narracji o polskości, może okazać się, że wystawa poświęcona temu zjawisku otworzy dyskusje i polemikę, a pytanie o polityczność sztuki, z którym zmagamy się na rodzimym gruncie, wreszcie zacznie znajdować odpowiedzi.
Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Jazdów 2
31.03-06.08, Warszawa
„Syrena herbem twym zwodnicza”
Otwarcie nowego pawilonu nad Wisłą, tymczasowej siedziby Muzeum Sztuki Nowoczesnej to wyczekiwany moment. Muzeum, trochę poszukując nowej publiczności, sięga po warszawski symbol syreny i tworzy opowieść o jego kulturowych znaczeniach, a także uniwersalności w kontekście tworzenia współczesnej tożsamości miejskiej. Motyw syreny uruchamia również wątki queerowe, feministyczne czy refleksję nad kryzysem ekologicznym. Szykuje się jedna z ciekawszych wystaw, jakie zobaczymy w tym roku w instytucjach sztuki.
Muzeum nad Wisłą, Wybrzeże Kościuszkowskie 22 (Skwer Kpt. S. Skibiniewskiego „Cubryny”), Warszawa
25.03-18.06
Katarzyna Karpowicz „Ludzkie historie”
Jeśli brakuje wam w galeriach malarstwa przedstawiającego, idźcie zobaczyć wystawę Katarzyny Karpowicz w Galerii Promocyjnej. Inspirowane po prostu życiem obrazy – raz dosłowne, raz metaforyczne i oniryczne – są efektem przetwarzania przez artystkę spojrzenia na rzeczywistość.
Galeria Promocyjna, Rynek Starego Miasta 2, Warszawa
5.04-7.05
Agata Bogacka, Obrazy
Pierwszy od sześciu lat pokaz indywidualny obrazów Agaty Bogackiej daje możliwość zobaczenia zmiany, którą przeszła artystka. Dawno odchodząc od malarstwa figuratywnego w stronę geometrycznych figur, w których zawarta jest sugestia twarzy. Jak czytamy w zapowiedzi, zmienia się też filozofia artystki – „punktem wyjścia staje się kolor, a plastyka obrazów oparta jest na dużych aplach i gradientach”.
Galeria Dawid Radziszewski, Krochmalna 3, Warszawa
18.03-22.04
„Przyjaźni moc”
Trzy duety i jeden tercet artystyczny do stworzenia wystawy o przyjaźni, jej emancypacyjnej i rewolucyjnej sile, zaprosił Tomek Pawłowski. Wystawa w lokalu_30 jest miejscem, w którym można zastanowić się nad tym, jako co funkcjonuje dzisiaj kobieca przyjaźń i czy w perspektywie połączonej kobiecej energii naprawdę działa z siłą bomby atomowej.
Warto tym bardziej, że żadna z zaproszonych przez kuratorkę grup – Cipedrapskuad, Sędzia Główny, Threesome i Virgin$ deLuxe Edition – nie jest już aktywna artystycznie.
Lokal_30, Wilcza 29a/12, Warszawa
3.03-29.04
„Wielka 19”
Tymczasem warszawskie Biuro Wystaw Artystycznych przypomina tytułową autorską galerię, która w latach 1971-1990 skupiała wokół siebie poznański artystyczny underground. Wielka 19 była nie tylko środowiskiem twórczym, ale prężnie działającą instytucją – w najlepszym okresie, prowadzona przez Joannę i Stefana Ficnerów, co tydzień prezentowała nową wystawę. Współczesne niezależne galerie mogą tylko pozazdrościć tempa. Na wystawie prezentowane są prace m.in. Mirosława Bałki, Leszka Knaflewskiego, Grzegorza Klamana, Danuty Mączak i Ewy Twarowskiej.
BWA Warszawa, Dom Funkcjonalny, Jakubowska 16/3, Warszawa
04.03-6.05
KRAKÓW
„Sztuka w sztuce”
Krakowski MOCAK w kwietniu otworzy nową odsłonę cyklu „… w sztuce”. Po historii, zbrodni, medycynie, sporcie, gender i ekonomii, czas na meta-wystawę. Ukazanie sztuki w sztuce otworzyło przed kuratorami szereg kontekstów i gier znaczeniowych. Biorąc pod uwagę specyfikę języka (lub języków), którymi mówi sztuka i którymi mówimy o sztuce, możemy spodziewać się zbioru różnych refleksji i spojrzeń. Ja szczególnie liczę na te krytyczne.
Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK, Lipowa 4, Kraków
28.04-1.10
„Jego białe pióra, oświecone słońcem, błyszczały jak samo słońce”
W jednej z ciekawszych krakowskich galerii, Henryk, otworzyła się zbiorowa wystawa, która jest kontynuacją działań kuratorskich Aleksandra Celusty przy ekspozycji „Ojciec Szklarz, Matka Szyba”. Już samo założenie wystawy „Jego białe pióra…” jest jakimś sposobem realizacji. Kurator zaprosił do współpracy stu artystów, z czego pięćdziesięciu przyjęło zaproszenie, a trzydziestu siedmiu dostarczyło wykonane prace. Celem było zjednoczenie (kurator nazywa je utopijnym) środowiska artystycznego w ramach jednego projektu, czego rezultaty możemy odczytać sami. Zderzenie różnych, również metrykowo, artystów w ramach jednej ekspozycji, odbywa się wobec odniesienia do bieli, światła i iluminacji, które (nawiązując do tytułowego cytatu, który jest sienkiewiczowskim opisem sokoła towarzyszącym pierwszemu spotkaniu Heleny ze Skrzetuskim) pozwoliły myśleć kochankom, że są dla siebie stworzeni, a ich miłość będzie doskonała.
Henryk, Wrzesińska 4, Kraków
11.03-8.04
KATOWICE
„Nie jestem już psem”
Muzeum Śląskie, we współpracy z warszawskim Muzeum Sztuki Nowoczesnej, otwiera wystawę poświęconą twórczości outsiderów. Rok temu mogliśmy oglądać prace artystów działających poza obiegiem instytucjonalnym na wystawie „Po co wojny są na świecie” w warszawskim MSN. Dzisiaj kuratorki przenoszą ekspozycję do Katowic. Wystawa krytyczna, polityczna i bezkompromisowa, prezentuje zjawisko, które dopiero dzięki kuratorkom Zofii Czartoryskiej i Katarzynie Karwańskiej, doczekało się odpowiedniej widoczności w instytucjach sztuki.
Muzeum Śląskie, T. Dobrowolskiego 1, Katowice
1.04-10.09
BIAŁYSTOK
„Sputnik Photos. Stracone terytoria. Nowy Koniec”
Kurator Sebastian Cichocki określił archiwum grupy Sputnik Photos jako „pozwalające na konstruowanie niemal dowolnych wypowiedzi”. Ponad tysiąc zdjęć, które znajdują się w archiwum kolektywu zostało wykonanych w latach 2008-2016 na terenie byłych Republik Związku Radzieckiego. Cichocki wybiera sto i tworzy narrację o ostrzegawczym ekologiczno-politycznym tonie. Dzieli fotografie na trzy obszary tematyczne: pierwsza dotyczy pejzażu, zmodyfikowanego przez działalność człowieka, druga odnosi się do romantycznego i apokaliptycznego modelu ruin, ostatnia koncentruje się na przedmiocie jako „materiale dowodowym”, będącym pozostałością po ludzkich aktywnościach.
Galeria Arsenał, A. Mickiewicza 2, Białystok
03.03-20.04
GDAŃSK
„Głęboka woda”
W Gdańskiej Galerii Miejskiej do połowy kwietnia potrwa wystawa w procesie prezentująca działania artystyczne młodej sceny sztuki. Do 7 kwietnia wystawa będzie zmieniała się i przyjmowała nowe kierunki. Tematem przewodnim jest wchodzenie w środowisko artystyczne, jego cienie i blaski, współprace z instytucjami, kwestie ekonomiczne i produkcyjne. Działania obejmują cykl spotkań i warsztatów, a sama przestrzeń staje się otwartą pracownią, miejscem spotkań i wymiany doświadczeń.
Gdańska Galeria Miejska1, Piwna 27/29, Gdańsk
10.03-7.04
POZNAŃ
Diana Lelonek/ Zoe-terapia (w procesie)
W poznańskiej Galerii Rodriquez wystawa Diany Lelonek, w której artystka ukazuje nieustanny proces rozkładu, któremu poddawane są dzieła europejskiej cywilizacji. „Przestrzeń galerii Lelonek zamienia w laboratorium, w którym testowane są różne sposoby pasożytowania drobnoustrojów na dziełach europejskiej cywilizacji. Do tej pory ekspansja terytorialna i podporządkowywanie sobie słabszych (w domyśle gorszych) gatunków charakteryzowała wyłącznie społeczeństwa i kulturę zachodnią (…). Tym razem role się odwróciły (…)” – czytamy w opisie wystawy autorstwa Marcina Krasnego.
Rodriquez Gallery, Wodna 13/4, Poznań
17.03-22.04
CHARKÓW
„Granice/linie cięcia – Wystawa sztuki polskiej z kolekcji Centrum Sztuki Współczesnej w Toruniu”
Przyjęło się tak, że współczesne instytucje sztuki częściej chwalą się swoimi kolekcjami w internetowych archiwach niż przestrzeniach wystawienniczych. Cieszy więc, że CSW w Toruniu postanowiło, odnosząc się do motywu przestrzeni twórczej, traktowanej literalnie i metaforycznie, konceptualizującej myślenie i rozumienie roli artysty w świecie, zaprezentować swoje zbiory poza granicami kraju. Kolekcja CSW jest tworzona od 2008 roku, a na ekspozycji obejrzymy prace m.in. Jana Dobkowskiego, Anny Bochenek, Agaty Zbylut, Zofii Kulik, Jarosława Kowalskiego czy Wojciecha Bruszewskiego.
YermilovCentre, Charków, Ukraina
7.04-14.05
BUDAPESZT
„Samotność jest złudzeniem” | polsko-węgierska wystawa sztuki współczesnej
Wystawa wychodzi od cytatu z Zofii Nałkowskiej „Samotność jest złudzeniem. Myśli człowieka krążą zawsze koło innych ludzi i łączą go z ich losem, który na próżno stara się odepchnąć”. Samotność jako potencjalne zagrożenie dla współczesnych czasów, kiedy relacje z drugim człowiekiem bardzo często są zapośredniczone przez internet, jest tematem, na którym skupiła się piątka artystów związanych z Galerią Promocyjną: Katarzyna Dyjewska, Leszek Margasiński, Marta Nadolle, Magdalena Peli i Agnieszka Zabrodzka, opisując zjawisko językiem sztuki.
Galeria LATARKA, Andrassy ut 32, Budapeszt
22.03-22.04
Opracowanie graficzne Małgorzata Stolińska
