„No Underwire, No Padding, No Bullshit” (Bez fiszbin, bez wypełnień, bez bzdur) – to zdanie trafnie definiuje filozofię Moons and Junes. Jaki właściwie medialny przekaz temat kobiecego ciała najbardziej cię wkurzał?
Agnete Bjerre-Madsen: Ideał piękna powszechnie promowany przez media to: wysoka, szczupła, o dużych piersiach, smukłych nogach i ramionach, bez włosów na ciele, o równomiernej opaleniźnie i – broń Boże! – bez niedoskonałości cery i bez cellulitu. Nie mogę znieść tego, że mężczyźni i kobiety na całym świecie starają się wpisać w te nudne i opresyjne ramy, że chcą się podporządkować takim wsztucznie wykreowanym ideałom. W dzisiejszych czasach jesteśmy stale bombardowani nakazami związanymi z wyidealizowaną definicją piękna, które odciągają nas od rzeczy, które naprawdę mają znaczenie. Myślę, że ważne jest, abyśmy zadali sobie pytanie, dlaczego usiłujemy się tak szufladkować. Kiedy sobie je zadamy, wówczas wszystko staje się bardzo oczywiste: inkluzywność nie jest związana „tylko” z potrzebą miłości do samego siebie, chodzi o rozpoznanie represyjnych zachowań. Dlatego różnorodność jest tak ważna: ciemny, jasny, młody, stary, szczupły lub gruby, cispłciowy lub nie. Ludzie są tak wspaniale różnorodni, nieszablonowi! Nie zabijajmy tego w sobie!
Czy trudno było stworzyć bieliznę dla kobiet o bardzo różnej budowie ciała?
Agnete Bjerre-Madsen: To był długi, ale konieczny proces. To nie było łatwe zadanie. Zaczęliśmy od intensywnych rozmów z focusową grupą kobiet, aby przede wszystkim dowiedzieć się, czego oczekują od bielizny. Zrozumiałyśmy, że dążą do trzech podstawowych rzeczy: wsparcia, piękna i wygody. Następnym krokiem było zaprojektowanie biustonosza, który miał odpowiedzieć na wszystkie te potrzeby. Odbyliśmy mnóstwo przymiarek, aby upewnić się, że nasze produkty spełniają te wymagania, ale także, by dowiedzieć się, jak właściwie wygląda kobiecy biust i pośladki. Ile właściwie ważą piersi czy pośladki, w jaki sposób układa się ciało, jak zwiększają się rozmiary? Miałam szczęście, że współpracowałam z bardzo utalentowaną grupą projektantek i projektantów, konstruktorek i konstruktorów oraz zespołem produkcyjnym.
Dlaczego komfort jest dziś takim luksusem?
Agnete Bjerre-Madsen: Sądzę, że jest to związane z nakazami piękna. W branży modowej można zauważyć zwiększający się nacisk na komfort, z czego jestem bardzo zadowolona. Ale to jest przemysł bieliźniany, tu wciąż jest wiele do zrobienia. Jesteśmy przyzwyczajeni do ciągnięcia, szarpania, zaciskania. Znasz sedno: zaciśnij, aby uzyskać większe, jędrniejsze i pełniejsze piersi. Załóż gorset, aby wyszczuplić talię. Bielizna modelująca. Staniki fiszbinowe. Można tak wymieniać w nieskończoność.
Uwielbiamy kampanie Moons and Junes. Piękne dziewczyny i kobiety w każdym wieku, w każdym rozmiarze. Jak je znajdujesz?
Agnete Bjerre-Madsen: Nasze modelki pochodzą z całego świata – począwszy od przyjaciół, członków rodziny, aż po kobiety spotkane w metrze. Mieliśmy również przyjemność współpracować z np. Jacky O’Shaughnessy (@jackyoshaughnessy), 67-letnią aktorką i modelką, z Amalie Have (@scandinaviandreamgurl), pisarką, mówczynią i aktywistką oraz z kilkoma modelkami transgenderowymi i niebinarnymi. Nie mamy wymagań odnośnie naszych modelek, poza tym, aby czuły się pięknie w naszej bieliźnie (śmiech).
Czym jest dla ciebie miłość własna, samoakceptacja?
Agnete Bjerre-Madsen: Dla mnie miłość własna ma bardzo holistyczny charakter. Praktykuję dbałość o siebie każdego dnia: wysypiając się, tańcząc, jedząc dobre jedzenie i otaczając się ludźmi, których kocham. Z czysto fizycznej strony, myślę, że bardzo naturalne jest nie kochać każdej części swojego ciała w każdej minucie i każdym dniu życia. To jest część bycia człowiekiem. Kluczem jest dla mnie (wiem, że łatwiej jest powiedzieć, niż zrobić), aby zanadto nie komplikować, nie zagłuszać sygnałów płynących z ciała. Ono robi dobrą robotę, towarzysząc mi każdego dnia, wskazując, kiedy jestem głodna i sygnalizując, że potrzebuję odpoczynku.
Agnete Bjerre-Madsen
Fot. materiały prasowe Moons and Junes